Konu: O Gün / (A. Celâl ŞİMŞEK) C.tesi Ocak 31, 2009 3:48 pm
O GÜN
Sarı yapraklarını döküyordu ağaçlar O gün bir garip güneş doğuyordu; Sonra birden duruverdi zaman Kulak kesildi ağaçlar, taşlar Seyhan nehrine baktım İçin için ağlıyordu.
Bir korkulu rüzgâr esiyordu Karanlık sarmıştı dört bir yanı Susuyordu insanlar, susuyordu Taş-köprü Ağlıyordu herkes, ağlıyordu zaman Kıyamet mi kopuyordu ne var?
Kollarımdaki kitaplarım yere düştü birden, Elim-ayağım tutuldu, Baktım çocuklara ağlıyordu, Ağlıyordu bütün Türkiye O gün karanlık bir rüzgâr esiyordu Ve son yapraklarını döküyordu ağaçlar...
Güneş tutulmuş gibiydi o gün, Güneşin yası var dediler etraftan Bugün dünyanın yası var. Seyhan nehrine baktım hâlâ ağlıyordu Bir bir eğilmişti Toroslar.
Baktım her yanda bir üzünç, Baktım her yanda bir eksik, İşimizi gücümüzü elden bırakıp O gün saat dokuzu beş geçe Tarihle birlikte ağladık.
10 kasımdı o gün, Kimi dedi, kıyamet koptu bugün Kimi dedi keşke kıyamet kopsaydı, Kimi dedi, benim canımı al Tanrım, O'nun yerine; Yalnız gökyüzünde bir çift mavi göz Işık tutuyordu yeryüzüne Bakışları nur gibi aydınlık.
O gün dağların en büyüğü devriliyordu Bir güneş batıyordu yalın kılıç Yas tutuyordu herkes. İşte o gün içimizde ****** Yeniden bir güneş gibi doğuyordu.
C.tesi Ocak 31, 2009 3:48 pm